,,Ik heb bijna alle stapjes van het middelbaar onderwijs gezien, behalve de havo’’, vertelt Ruben. Dat hij zijn vwo-diploma zou halen, had Ruben toen hij jong was, nooit durven hopen. Op 3-jarige leeftijd werd bij hem een taal- en spraakstoornis geconstateerd. Hij kon nauwelijks praten tot hij 6 jaar oud was. Ook had hij moeite om anderen te begrijpen: ,,Wanneer mijn moeder mij vroeg een emmer te halen, kwam ik terug met een laars.’’
Daarom ging Ruben naar het speciaal basisonderwijs. Daarna kwam hij op vmbo-BBL terecht, het laagste niveau. Tijdens zijn jaren op het vmbo klom hij twee niveaus en haalde hij uiteindelijk een mavo-diploma. ,,Na mijn mavo-examen vroeg mijn begeleider of ik naar het vwo zou willen’’, zegt Ruben. ,,Natuurlijk wilde ik dat! Ik wist alleen niet dat het mogelijk was.’’ Omdat Ruben cum laude zijn mavo-diploma haalde, werd door docenten van het Anna van Rijn College unaniem besloten dat hij in één keer door mocht naar het vwo. ,,Ik had al een heel plan uitgestippeld hoe ik van het mbo naar de universiteit zou komen. Maar toen ik deze kans kreeg, greep ik die natuurlijk met beide handen.’’
Na mijn mavo-examen vroeg mijn begeleider of ik naar het vwo zou willen
,,Het is zeer uitzonderlijk dat een leerling zo’n sprong maakt’’, zegt Daan Jansen van de Landelijke Onderwijsinspectie. ,,Havo overslaan gebeurt bijna nooit. We zien weleens leerlingen die een niveau overslaan tussen een laag vmbo-niveau en havo. Vaak gaat het dan om jongeren met een migratieachtergrond die een taalachterstand hebben. Wanneer de basis van taal is gelegd, kan iemand zich opeens heel snel ontwikkelen.’’
Ruben is zijn school heel dankbaar voor de hulp en kansen die hij kreeg: ,,Van andere scholen kreeg ik te horen dat dit onmogelijk was. Daar was ik nooit zover gekomen.’’
Terwijl Ruben door school loopt wordt hij door veel docenten gefeliciteerd. Hij is supertrots. ,,Ik heb altijd Rubens potentie gezien’’, zegt zijn vroegere geschiedenisdocent Albert Dogger glunderend. ,,Wanneer ik hem op de gang tegenkwam, zei hij altijd dat ik mij geen zorgen over hem hoefde te maken. Hij had gelijk, want dit is een fantastische prestatie.’’
Kromme zinnen
Vooral in de technische vakken blinkt Ruben uit. Talen vindt hij een stuk minder leuk. Nog steeds heeft hij af en toe last van zijn taal- en spraakstoornis. ,,Wanneer ik voor groepen moet spreken, ga ik kromme zinnen maken. En ik heb nog steeds moeite met spreekwoorden, ik gooi ze vaak door elkaar.’’ Nu Ruben eindelijk naar de universiteit kan, pakt hij het meteen groots aan met twee studies: ,,Ik ga scheikunde en farmacie studeren in Utrecht, ik ben nog lang niet klaar met leren.’’